AN ODE TO ‘BHASMA’ – Thiruneetru padhikam – திருநீற்றுப் பதிகம்

An Ode to the ‘Bhasma’ – Thiruneetru padhikam – திருநீற்றுப் பதிகம்

The Tamil Brahmin saint Thirujnana sambandar of the 7 CE has composed a decad of verses on the glory of the ‘Bhasma’, Vibhuti, that the vaidikas of the past millennium were adorning themselves with.   https://en.wikipedia.org/wiki/Sambandar  //At his investiture with the sacred thread, at the age of seven, he is said to have expounded the Vedas with great clarity. //

http://www.thevaaram.org/thirumurai_1/onepage.php?thiru=2&Song_idField=20660

1. The Bhasma itself is a mantra. The Devas adorn themselves with it. It is spoken of in religious texts.
2. It is praised in the Vedas. It gives one the true knowledge of Shiva.  [There are many Upanishads such as the Atharva Shira, Bhasma jabala, Brhad jabala, etc.describing the method of wearing the bhasma, the mantras to be chanted while doing so, etc.]
3. It gives liberation. Sages adorn themselves with it. It also bestows one with the eight siddhis.
4. It is lovely to the sight. Gives knowledge. Prevents death.
5. It gives punya to those who use it. It destroys desire of the mumukshus. It is praised by the people.
6. It destroys misery. The exalted ones wear it.
7. It bestows purity. Gives the company of the exalted.
8. It is the Parashakti tattva.
9. It’s glory is beyond the comprehension of even Brahma and Vishnu
10. It made the heretics wonder about its glory
11. The author, Jnana Sambandar, gives the phalashruti: It is composed by the Brahmana who lived in the temple town of Pugali. He wrought a miracle by curing the Pandya King’s ailment by using the Bhasma. Those who recite this padhikam will gain great good.

There are innumerable references in the first three chapters of the Thirumurai for the practice of Brahmanas practicing agnihotra and other rituals worshiping Shiva with Veda mantras.  All this has happened in abundance during the time of Adi Shankara, very close to his home. Adi Shankara’s father, Shiva Guru, himself was a great vaidika who worshiped the Lord at the Thrissur Shiva Temple with his wife Aryamba seeking progeny and Shankara was the gift of the Lord. The very name ‘Shankara’ is reprehensible to certain Vaishnavas (of the Ramanuja brand) as they never give that and any name related to Shiva, male or female, to their children.

Thiru Jnana Sambandar’s legend is inseparably associated with Adi Shankara. This event: //According to the ancient texts, Sambandar was born to Sivapada Hrudiyar and his wife Bhagavathiar who lived in Sirkazhi in what is now Tamil Nadu. They were Saivite brahmins. When Sambandar was three years old his parents took him to the Shiva temple where Shiva and his consort Parvati appeared before the child. His father saw drops of milk on the child’s mouth and asked who had fed him, whereupon the boy pointed to the sky and responded with the song Todudaya Seviyan, the first verse of the Tevaram. //  has caused people to think that the word ‘dravida shishu’ (the child of the Tamil country) found in the Soundarya Lahari is a reference by Shankara to the Tamil Brahmin Vaidika Saint:

VERSE 75

THE MILK OF WISDOM IS EQUATED WITH  WORDS OF WISDOM

तव स्तन्यं मन्ये धरणिधरकन्ये हृदयतः
पयः पारावारः परिवहति सारस्वतमिव ।
दयावत्या दत्तं द्रविडशिशु-रास्वाद्य तव यत्
कवीनां प्रौढाना मजनि कमनीयः कवयिता

tava stanyam manye dharanidhara kanye hrdayatah
payah paravarah parivahati sarasvatam iva
dayavatya dattam dravidasisur asvadya tava yat
kavinam praudhanam ajani kamaniyah kavayita

Your breast milk, I consider, O Maiden born to the Earth- Supporting Lord,
As if it were word-wisdom’s ocean of nectar, flooding from out of Your heart
Offered by one who is kind, which, on tasting,

This Dravidian child, amidst superior poets, is born a composer of charming verse.

While there is ample textual evidence for vaidikas of the pre-Shankara era have been using the Bhasma and involved in Shiva worship, it is only laughable that some bigoted elements calling themselves ‘vaishnavas’ have indulged in cheap tactics to deny these practices and have demonised Appayya Dikshitar who came into the world a  millennium after these practices were already thriving in South India, for having propagated and forced vaidikas into these practices. What can be more reprehensible than this?

We have an old verse, cited in the 12CE ‘Prabodha chandrodaya’ of Krishna Misra (some authors place the work at 5CE)  and later in the Sarvadarshana sangraha of Vidyaranya:

अग्निहोत्रं त्रयो वेदास्त्रिदण्डं भस्मगुण्ठनम्। बुद्धिपौरुषहीनानां जीविका धातृनिर्मिता॥ 

 

The verse is a satire on the vaidika ways: agnihotram, study of the vedas, practice of holding the three staffs by a renunciate and applying bhasma are all mere ways of eking out a living, initiated by the Creator, for those who have neither intellect nor industry. 

 

The verse shows that in the distant past too vaidikas donned the bhasma.

 

Here are some verses that would be of interest to the Tamil savvy:

2747.

பொடிகள் பூசிப் பலதொண்டர் கூடி, புலர் காலையே, அடிகள் ஆரத் தொழுது, ஏத்த நின்ற(வ்) அழகன்(ன்) இடம் கொடிகள் ஓங்கிக் குலவும் விழவு ஆர் திலதைப்பதி, வடி கொள் சோலை(ம்) மலர் மணம் கமழும் மதிமுத்தமே. 3755. வெந்தவெண் பொடியணி யடிகளை விளமருள்      விகிர்தரைச் சிந்தையு ளிடைபெற வுரைசெய்த தமிழிவை செழுவிய அந்தணர் புகலியு ளழகம ரருமறை ஞானசம் பந்தன மொழியிவை யுரைசெயு மவர்வினை பறையுமே.                         11      11. பொ-ரை: பசுவின் சாணம் வெந்ததாலான திருவெண்நீற்றினை அணிந்த தலைவரை, திருவிளமர் என்னும் திருத்தலத்தில் வீற்றிருந்தருளும் வேறுபட்டவரை (விகிர்தர்), சிந்தையுள் இடையறாது இருத்தும்படி, அந்தணர்கள் வாழ்கின்ற செழுமையான திருப்புகலியில் அவதரித்த அருமறைவல்ல ஞானசம்பந்தர் போற்றி அருளிச் செய்த தமிழாகிய இத்திருப் பதிகத்தை ஓதுவோர் வினை அழியும்.

http://www.thevaaram.org/thirumurai_1/onepage.php?thiru=1&Song_idField=1006

This page has many verses that say Shiva was worshiped by Vaidikas.

அங்கமும் வேதமும் ஓதும்நாவர் அந்தணர் நாளும் அடிபரவ
மங்குன் மதிதவழ் மாடவீதி மருகல் நிலாவிய மைந்தசொல்லாய்
செங்கய லார்புனற் செல்வமல்கு சீர்கொள்செங் காட்டங் குடியதனுள்
கங்குல் விளங்கெரி யேந்தியாடுங் கணபதி யீச்சரங் காமுறவே.

பொழிப்புரை :

நான்கு வேதங்களையும் ஆறு அங்கங்களையும் ஓதும் நாவினராகிய அந்தணர்கள் நாள்தோறும் தன் திருவடிகளை வணங்க, வானமண்டலத்திலுள்ள சந்திரன் தவழ்ந்து செல்லுதற்கு இடமாய் உயர்ந்து விளங்கும் மாடவீதிகளை உடைய திருமருகலில் எழுந்தருளியுள்ள இறைவனே! செங்கயல்கள் நிறைந்த புனல்சூழ்ந்ததும், செல்வ வளம் நிறைந்ததுமான புகழார்ந்த திருச்செங்காட்டங்குடியில் எரியைக்கையில் ஏந்தி நள்ளிருளில் நட்டம் ஆடுதற்கு இடமாய்க் கணபதியீச்சரத்தைக் காமுறுதல் ஏன்? சொல்வாயாக.

பாடல் எண் : 2

நெய்தவழ் மூவெரி காவலோம்பும் நேர்புரி நூன்மறை யாளரேத்த
மைதவழ் மாட மலிந்தவீதி மருகல் நிலாவிய மைந்தசொல்லாய்
செய்தவ நான்மறை யோர்களேத்துஞ் சீர்கொள்செங் காட்டங் குடியதனுள்
கைதவழ் கூரெரி யேந்தியாடுங் கணபதி யீச்சரங் காமுறவே.

பொழிப்புரை :

அவியாக அளிக்கப் பெறும் நெய் தவழ்ந்து எரியும் முத்தீயைப் பாதுகாப்பாக ஓம்பி வரும் நேர்மையாளரும், முப்புரி நூல் அணிந்த வேத வித்துக்களும் ஆகிய அந்தணர் ஏத்த, கரிய மேகங்கள் தவழும் மாட வீடுகள் நிறைந்த வீதிகளை உடைய திருமருகலில் எழுந்தருளிய இறைவனே! தவங்கள் பலவும் செய்யும் நான்மறையோர் போற்றும் புகழ் பொருந்திய திருச்செங்காட்டங்குடியில், திருக்கரத்தில் மிக்க தீயை ஏந்தி ஆடுதற்கு இடமாய்க் கணபதியீச்சரத்தைக் காமுறக் காரணம் என்ன? சொல்வாயாக. அக்கினிகாரியம் செய்யும் அந்தணர்கள் வழிபடும் மருகல் என்றும், தவமுதியோர்களாகிய மறையோர் போற்றும் செங்காட்டங்குடி என்றும் இரண்டினியல்பும் ஒத்தமை உரைக்கப் பெறுகின்றது. மூஎரி – ஆகவனீயம், காருகபத்யம், தக்ஷிணாக்கினி என்ற முத்தீ. அந்தணர்கள் மணக்காலத்து எடுத்த தீயை அவியாதே பாதுகாக்க வேண்டியது மரபாதலின் மூ எரிகாவல் ஓம்பும் மறையாளர் என்றார்.

பாடல் எண் : 5

ஆயாதன சமயம்பல வறியாதவன் நெறியின்
தாயானவ னுயிர்கட்குமுன் தலையானவன் மறைமுத்
தீயானவன் சிவனெம்மிறை செல்வத்திரு வாரூர்
மேயானவ னுறையும்மிடம் வீழிம்மிழ லையே.

பொழிப்புரை :

சுருதி, யுக்தி, அநுபவங்களால் ஆராய்ச்சி செய்யாத பல சமயங்களால் அறியப் பெறாதவன். அறநெறிகளின் தாயாய் விளங்குவோன். எல்லா உயிர்கட்கும் அநாதியாகவே தலைவன். வேத வேள்விகளில் முத்தீ வடிவினன். சிவன் எனும் திருப்பெயருடையவன். எங்கட்குத்தலைவன். செல்வம் நிறைந்த திருவாரூரில் எழுந்தருளியிருப்பவன். அத்தகையோன் உறையுமிடம் திருவீழிமிழலை.

http://shaivam.org/prayers-for-specific-ailments

Om Tat Sat